20 günde 10 şehit verdik...
10 vatan evladı...
Birilerinin oğlu...
Birilerinin eşi, abisi, kardeşi, arkadaşı, sevgilisi...
Daha önce yazmıştım...
O günden bu güne neçe 10 şehitler verdik...
Sıvasız evlerin fakir çocukları...
Ruhlarınız şad olsun...
Vatan sağ olsun...

10 Şehit…!!!
Dile ne kolay geliyor değil mi? Yazıyla on! Rakamla 10!!!
Peki, kim bu on?
1. Adı Ahmet… Gölköylü… Elektrikte çalışan İmdat Abinin oğlu… 6 kardeş… Fakirlikten çok okuyamadı, askere gitti, kaldı; uzman oldu. İlk görev yeri Bitlis. Mutkili Ayla’ya aşık oldu. Kürt diye ailesi karşı çıktı. Anası karşı köyden eski Almancı Nizamettin’in kızını almak istiyordu, varlıklı diye. Ah Ahmet…
2. İbrahim… Abulhayırlı… Yaramaz çel bir oğlandı, kavga dağarcığı.. Anasının çok ahını aldı.. Babası “Bu oğlan dayılarına çekti” diye az sopalamadı. Büyüdü, askere gitti. Uzman oldu. Para biriktirip araba alacak, doğan SLK ve sahil, Fidangör gezecekti. Ah İbrahim ah…!
3. Murat… Eledereli… Fındıktan ve yokuştan yorulmuştu. Asker olup düzde yaşayacak; anası ve babasına Efirli’den, siteden ev alacaktı. Canım Murat.
4. Süleyman… Kumrulu… Ya imam olacak ya da İstanbul’da bir tekstil atölyesinde çalışacaktı. Belki   fabrikada çalışacaktı… İş bulamadı, olmadı… Arkadaşları uzmanlığa müracaat ederken o da etti ve Şırnak neresi ki derken… Şehit.
5. Mehmet… Ulubeyli… Babası öğretmen, annesi ebe. Okulun en parlak, geleceği olan çocuğuydu. Ortaokuldan sonra askeri liseyi kazandığında, anası babası paşa olacak diye az sevinmemişlerdi. Teğmen törenine gittiklerinde göğüslerindeki heyecanı, şehadet haberinde de hissettiler mi acaba?
6. İsmail… Aybastılı… Astsubay okulunu kazandığında en çok babası sevinmişti, eğer kazanamazsa dayıoğulları gibi Ankara’da pavyon fedailiği yapacaktı.
7. Recai… Subaşı’ndan… Babası belediyede çalışıyor. Seyit Torun zamanında işe girdi diye Ünye’ye otoban temizliğine gönderilmiş diyorlar. Recai’nin çok zoruna gidiyor “ahhh ulan ben burada canım burnumda vatan diyorum, bir babamı idare edemiyorlar” diye kahırlanıyormuş garibim.
8. Mustafa… Fidangör’den… Hemen tiyatronun arkasından izne geldiğinde afili ayakkabılarıyla ve bilekte pantolonuyla Fidangör kızlarının yüreklerini hoplatan yakışıklı Şehit Mustafa.
9. Rıza, kanayaklı Rıza… Ünyeli… Kendini hiç Ordulu saymadı. Askerde bile Ünye diye tekmil verdi. Ünyespor ve Fenerliydi… Anası “Oğlum bırak gel. Başkan tanıdık, bir iş buluruz.” diye az yalvarmadı. Geldi ama bayrağa sarılı…
10. Delikkaya köyünden Manavoğlu Mustafa oğlu Metin! O kadar ölüm, acı ve ihanet gördü ki zaten yaşamıyordu.
Not: Millet!!! Şehit olan bizim çocuklarımız, haberiniz olsun! Sıra sizin çocuklarınıza da gelecek bilin istedim... 
M.Topkaya