AŞIK VEYSEL VE ADNAN MENDERES

1958 yılı. Demokrat Parti yönetiminin son zamanları.

“ Ya bendensin! Ya hainsin!” anlayışı başlıyor. Adnan Menderes, herkesi Demokrat Partili olmaya çağırıyor. VATAN CEPHESİ Örgütünü kuruyor. Vatan Cephesi’ne katılmayanlar “ Vatan Haini” olarak damgalanıyor. Hakları ellerinden alınıyor. Haksız, hukuksuz uygulamalar başlıyor. Radyolar sabahtan akşama Vatan Cephesi’ne katılanların adlarını sayıyorlar.
Aşık Veysel Vatan Cephesi’ne katılmaz. Demokrat Partiye göre vatan hainidir o.
O zamanın Sivas Valisi onu köyüne kapatır.
“ Köyden bir yere çıkmayacaksın.” der.
Aşık Veysel’in zoruna gider bu. Hainliği kabul eder mi hiç.

İşte bu şiiri yazar:
Demokrasinin budur rejimi
Vatan milletindir,kim kovar kimi?
Sıkma savcıları, kovma hakimi
Şekavet yok, adalet var bu yolda
Topkapı’da, Kayseri’de,
Uşak’ta Kimin hakkı vardır,
bu sefil halkta Parmaklar oynuyor
türlü nifakta Selamet yok,
felaket var bu yolda
Radyo denilen milletin malı
Neşriyatlar tarafsızca olmalı
Hakimiyet milletindir bilmeli
Esaret yok, hep millet var bu yolda
Manasız mantıksız Vatan Cephesi
Vatan milletindir bu neyin nesi
Maksat Menderes’in seçim dalgası
Menderes yok, memleket var bu yolda
Milletsiz bir devlet yoktur olamaz
Eğri bakan aradığın’ bulamaz
Hiçbir parti ebediyen kalamaz
Şikayet yok, nihayet var bu yolda
Veysel söyler ama duyulmaz sesi
Doğru diyene diyorlar asi
Böyle değildi şu demokrasi
"Tahkikat" yok, hürriyet var bu yolda.