ESKİ ASKERLERİN ASALETİ..!

Yıl 1963.. Gülhane Tıp Akademisinde yatan emekli Orgeneral Kazım Orbay'ın mide kanseri olduğu anlaşılır, doktorlar ömrüne beş, altı aylık bir zaman keserler. Cumhurbaşkanlığı kontenjan senatörleri ve Milli Birlikçiler toplanıp durumu görüşürler...

«Acaba dışarıya, yurt dışına göndersek mi?»
Bir umuttur, belki kurtulur...
Ama nasıl gönderilecektir?
Kazım Paşa, Genelkurmay eski Başkanıdır, Kazım Paşa Danışma Meclisi Başkanıdır. Kazım Paşa Kontenjan Senatörüdür, lakin hepsi de bilirler ki, Kazım Paşanın parası yoktur...
Şöyle bir formül bulurlar...
Parlamento üyelerinin, tedavilerinin, gerektiği hallerde yurtdışında yapılacağı ve masraflarının devlet tarafından karşılanacağı
kabul edilmiş ve içtüzüğe girmiştir, fakat kanun henüz çıkmamıştır, uygulanması mümkün değildir.
O halde bu masrafı Milli Birlikçiler ile kontenjan senatörleri, aralarında bir fon kurarak karşılayacaklar, fakat Kazım Paşaya devletin ödediğini söyleyeceklerdir. Bunu da kimseye duyurmayacaklardır, ama iki kişi hariç. Cumhurbaşkanı Gürsel ve Başbakan İnönü, İkisi de Kazım Orbay'ın en yakın dostları ve silah arkadaşıdır.
Görev, emekli Albay Sadi Kocaş'a verilir...
Koçaş, önce İsmet Paşaya gider, durumu anlatır...
İsmet Paşa itiraz eder:
«Kazım Paşanın toplama para ile yurtdışına gönderilmesini uygun bulmuyorum, kendisi duyarsa kahrolur.»
İsmet Paşa, Müsteşarı Haldun Derin'i çağırır, durumu kısaca anlatır, nasıl bir formül bulunacağını sorar. Müsteşar «Örtülü ödenekten gönderebiliriz paşam!» der.
İsmet Paşa, müsteşarın yüzüne bakar:
«Ben onu sormuyorum, para hazır, döviz işini ve transfer imkanın soruyorum»