Barış Sarısoy
- "Hep mutlu olacağız.",
- "Her şey güzel olacak.",
- "Sen hep mutlu olmalısın.",
- "Senin asla üzülmene izin vermeyiz" vb.
Sanırım çağımız çocuklarına bolca verilen mesajlar. Amaç ise mutlu olmaları, iyi hissetmeleri...
"Peki, gerçekten bu söylemler çocuklara iyi geliyor mu?" diye sorguladığımda kendi adıma ulaştığım cevaplar bana pek iyi hissettirmiyor. Neden mi?
Bir yerde okumuştum "Mutluluk arayışının kendisi mutsuz edici bir eylemdir." diyordu yazar.
Çocuklar yaşamda sürekli mutlu olunması gerektiği algısıyla yetiştirildiğinde, ters giden şeyler (ki doğanın işleyişi gereği her zaman olur) onların tüm yelkenleri suya indirmelerine ve kendilerine o an için iyi hissetirmeyecek durumlardan kaçmalarına yol açabiliyor.
Yani karşılaştıkları problem durumlarını çözmek yerine göz ardı etmeyi tercih ediyorlar. Sonuçta hep mutluluk arayışı mutluluk değil uzun vadede çocuklara mutsuzluk, güçsüzlük ve çaresizlik getirebiliyor. Bundan dolayı, çocuklar mutlu hissettirecek şeyleri yaşadıkları gibi kendi yaş ve gelişimlerine uygun sorunları, problem durumlarını da deneyimleyebilmeli.
Yetişkinler, aman onlar hiç üzülmesin, mutsuz olmasın diye çocukların sosyal-duygusal beceri gelişiminin bir parçası olan problem durumlarını onların yerine çözmeye çalışmaktan vazgeçmeliler.
Her daim yanlarında olduğumuzu hissettirerek onların bu olumsuz durumlarla mücadele etmelerine fırsat vermek onların yaşamı için daha değerli olacaktır diye düşünüyorum.
Sonuç olarak JAMES R. BROWN'un dediği gibi;
"Mutluluk sorunsuz bir yaşam değil, bu sorunlarla başa çıkabilme becerisidir."
Çocukların mutlulukla ilgili algısını bu noktaya çekebilmek için ise ilk olarak ellerimizi onların önlerindeki engellerden çekmemiz gerekiyor sanırım.
Barış Sarısoy / @barissrsy
YORUMLAR