1871 yılında Stoney Kızılderilisi Tatanga Mani (Yürüyen Boğa) tarafından, Londra'da bir konferansta 87 yaşında dile getirilen, Kızılderili doğa algısından:

 

“Dağlar ve vadiler her zaman taş binalardan daha güzeldir. Şehirde birçok insan çıplak ayaklarıyla toprağa basmadan ölmektedir. Saksıdaki çiçekler gibi, arazideki bitkilerin ve tabi o bitkilerin arasında barınan hayvanların büyülü yayılışını göremeden solmaktadır;.... İnsanlar, Yüce Ruh’un yarattığı sahnelerden uzakta yaşayınca onun kanunlarını da kolayca unutuyorlar.

 

Siz Beyazlar, Yüce Ruh’u unutmuş olduğunuzdan bizi vahşi sandınız. Biz, güneşe, aya, rüzgâra ve dağlara övgüler düzerken siz bizim putlara taptığımızı sandınız. Hiç anlamadan, dinlemeden bizi kayıp ruhlar ilan ederek dostluğumuzu düşman ettiniz.

 

Doğaya ve doğanın Yüce Ruhu’na yakın yaşayan Kızılderililer karanlıkta değildir. Sizin Tanrı’nıza dahi, bize putperest diyen Beyazların çoğundan daha fazla imanla yakın durmaktayız.

 

Ağaçların konuştuğunu bilir misiniz? Evet, konuşurlar; kulak verirseniz sizinle de konuşacaklardır. Asıl sorun, Beyazların dinlemeyi bilmemesidir. Kızılderiliyi dinlemeyi hiçbir zaman öğrenemediniz; sizin, doğadaki diğer sesleri dinleyeceğinizi hiç sanmam. Beyaz medeniyet kendi elleriyle beslediği felaketini kapısında görmeden, Yüce Ruh ve onun doğasını dinlemeyecektir. Bu aymazlık size mutsuzluk ve soysuzluk getirecektir. Anca ağaçların, hayvanların ve suların dostu beyazlar, Yüce Ruh’un ve dolayısıyla kendilerinin ve Kızılderililerin gerçek dostlarından olabilir...