DİYEMEDİĞİM sözlerim var benim sana.
İçimde filiz filiz büyüttüğüm...
Güneşten koruyup, rüzgârdan sakındığım…
Büyüdükçe büyüyen, çoğaldıkça çoğalan.
Diyemediğim sözlerim var benim sana.
Ateşi bağrında barındıran…
Karıştırdıkça harlanan.
Besili kelimelerim var senin için sakladığım ah.
O sözler ki, kaynağı sensin.
Besini sensin…
Senin yüreğinden kopup gelen sözler bunlar.
Bir bakışınla bin nakış işleyen…
İlmek ilmek dokunan.
Nağme nağme okunan…
Diyemediğim sözlerim var benim sana.
Susuşunla çoğalan.
Bereketlenen…
Kanatlanan…
Perdeleri senin için çekerim.
Açmam da senin için.
Perde ki, diyemediklerimi der sana.
Ve sen duyarsın.
Diyemediğim sözler yankılanır yüreğinde.
Ve...
Yankılanır yüreğimde.
Anladım sonunda, anladım.
Diyeni sensin aslında, duyanı da sen.
Diyemediğim sözleri duyman ne güzel.
Kirpiklerinin titreyişinden anlarım bunları.
Göz renginin koyulaşmasından…
Yutkunuşundan anlarım ah.
Diyemediğim sözlerim var benim sana.
Senin bildiğin.
Anladığın…
Diyemediğim sözleri anlaman ne güzel.
Ne güzel!