Osmanlı döneminde şehirlerin belirli noktalarına konulan "sadaka taşları", İslam dininin, insanlar arasındaki gelir eşitsizliklerinin giderilmesi için emrettiği yardımlaşmanın, büyük bir incelikle yerine getirilmesini sağlıyordu.

Anadolu ve Rumeli'de Osmanlı döneminden kalan tarihi camilerin bazılarında bugün bile varlığını koruyan sadaka taşları, yardımlaşmanın en ince örneklerinden biri olarak dikkat çekiyor.
Cami avlularının en kuytu köşesine konulan ve hemen hemen bir insan boyuna yakın, üst kısmında küçük bir oyuk bulunan silindir şeklindeki taş, imkânı olan insanların, üzerindeki oyuğa bıraktıkları sadakalarıyla yoksula, rencide etmeden el uzatmasını sağlıyordu.

Osmanlı döneminde yaygın bir gelenek olduğu bilinen "sadaka taşları", günümüzde işlevini tamamen kaybetmekle birlikte, tarihi camilerde ayakta kalan az sayıdaki örneğiyle Osmanlı kültürünün zenginliğini ortaya koyan önemli nişaneler konumunda bulunuyor.

"Sadaka taşı" geleneği ile ihtiyaç sahiplerine yardımın büyük bir incelikle yapılır, yine aynı şekilde yardıma muhtaç kişilerin de bunu büyük bir tok gözlülükle karşılardı.’’
 
"Zengin yardım etmek istediği zaman, özellikle gece karanlık vakitleri seçer, sadaka taşına parasını bırakır. Fakir de yine o sadaka taşından sadece kendi ihtiyacı olduğu kadarını alır. Yani zenginimiz anlayışlı, düşünen insan; kibirli değil, gururlu değil. Zekatını, sadakasını verirken gözünün içerisine bakarak fakiri incitecek bir yapıda değil. Tamamen mütevazi ve işin hiç reklamına kaçmadan gizli yardım ederdi. 

Fakir de bencil değildi. İhtiyacı kadar parayı alır, kendisinden başka bir fakiri de düşünürdü.

İnsanların her zaman bu anlayışta olması gerekirdi ancak istenmeyen şekilde kültürel bozulmalar yaşanmaya başlandı. Tarihte böylesi güzellikler yaşanmışken yaşanan bu bozulma çok üzücü. 

"İnşallah, sadaka taşlarının anlayışı yeniden günümüze yansır ve fakir ile zengin arasında yeni bağlar kurulur, yeni atmosferler oluşturulur ve veren el de alan el de mutlu olur."