İNSAN VE İNSAFLI OLMAK!
İnsan yaratılanın en âlisi, en şereflisi derler. Allah’ın c.c bütün kainatı hizmetine verdiği tek varlıktır insan diyebiliriz. Aslında bu Yaradan (c.c) tarafından verilmiş bir nimet aynı zamanda çok önemli ve mesuliyetli bir vazifedir.
Eski Osmanlı Türkçesinde insan için "eşref-i mahlukat"( eşref yani şerefli, mahluk/mahlukat ise yaratıklar, yaratılmışlar demektir) tabiri kullanılırdı. Kutsal kitabımız Kur'an-ı Kerim'de de insandan dünyada Allah'ın c.c lütfuna en çok mazhar olmuş, en değerli, en seçkin varlık olarak bahsedilir. İnsanı bu denli üstün kılan özellikler nelerdir diye düşünüyoruz ve doğal olarak bu konuda tefsirlerde insanı üstün kılan vasıflara düşünme, akıl, zeka, okuma yazma, ahlaki, psikolojik özelliklerinin olması esas dayanak olarak gösteriliyor.
Bu kadar nimetin bahşedildiği insanoğlunun imtihanının da ağır olduğunu unutmamak gerekiyor.
Rabbimizin bunca nimeti tasarrufuna sunduğu insanın bu nimetleri fütursuzca, aldırış etmeden savurması, duyarsız olması da hakkaniyetli olmaz diye düşünüyorum. Bu dünyanın imtihan dünyası olduğunu da hatırlarsak demek ki tüm insanlık olarak kendimize çeki düzen vermemiz gerekiyor, ayette buyrulduğu gibi birbirimizin sınavı olduğumuzu unutmamalıyız.
İnsanlık olarak birbirimize destek olmalıyız. Yaratılan diğer varlıklara karşı da duyarlı olmalıyız. Aksi halde ok yaydan çıkar ve kendi sonumuzu kendimiz getirmiş oluruz.
İnsanla insaf arasında sadece “n”
Ve “f” harflerinin değişmesiyle başka bir anlam kazanıyor.
İnsan" kelimesi Arapça'dan dilimize geçmiştir. Türk Dil Kurumu'na göre kelimenin anlamı şöyledir: “Toplum hâlinde bir kültür çevresinde yaşayan, düşünme ve konuşma yeteneği olan, evreni bütün olarak kavrayabilen, bulguları sonucunda değiştirebilen ve biçimlendirebilen canlı", diğer bir anlamı da " Huy ve ahlak yönünden üstün nitelikli (kimse)".
"İnsaf" kelimesi de aynı şekilde Arapça kökenlidir. "Acımaya, vicdana veya mantığa dayanan adalet" anlamını verir. Bu iki kelime birbirlerini anlam bakımından tamamlamalı yani İnsan olan insaflı da olmalı. İnsafsız olan tam anlamıyla insan olabilir mi???.
Bu soruyu sıkça kendimize sormalıyız.
Makam ve mevki,koltuğun verdiği yersiz gereksiz egodan, bencillikten uzak durmalıyız. Küçük dağları biz yarattık havasına girmemeliyiz. Yaratılmış bir fani olduğumuzu unutmamalıyız.
Kimseyi hırslarımız için ezmemeli, kimseye de kendimizi ezdirmemeliyiz.
İnanan, iman eden insan olmak da bunu gerektirir. İnce bir çizgi ve ağır bir yük...İnsafsız insan olunur mu?
İnanlar için insan olmak insaflı olmak, tevazu sahibi olmaktır
Mevkimiz, görevimiz, vazifemiz ne olursa olsun tevazu sahibi, anlayışlı, insaflı değilsek tam anlamıyla "insan" olmuş olmuyoruz.
Araştırmacı ve ilahiyatçı yazar Hüseyin DENİZ
YORUMLAR