İSLAMDA DİNİNDE MÜNAFIKLIK!
Nifak: ne-fe-ka kökünden türemiştir.
Dinimizde nifak üretenlerede karşılığı olaraktan münafık denilmektedir
Münafık ikiyüzlü, gerçek yüzünü göstermeyen, hatta yüzü olmayan, yüzsüz insandır.
Münafık, bir tarafıyla dine girerken, daima kendisi için sakladığı diğer yönden de ondan çıkar. İçinden inanmadığı halde, inanıyor gözüken birine münafık denilmiştir;
Münafık: Din ıstılahında, kalbi ile inanmadığı halde inkârını saklayıp, dili ile inandığını söyleyerek mümin görünen kimseye denir. Münafığın bu davranışına nifak denir. Yüce Allah Kur'ân'da münafıkları; "İnsanlardan bazıları da vardır ki, inanmadıkları halde "Allah'a ve âhiret gününe inandık" derler." (Bakara, 2/8), "Ey Resûl! Kalpleri iman etmediği halde ağızlarıyla "inandık" diyen kimselerden ve Yahûdîlerden küfür içinde koşuşanlar (ın hâli) seni üzmesin." (Mâide, 5/41) şeklinde tanımlar ve onların özelliklerini şöyle bildirir: Münafıklar, Müminleri bırakıp kâfirleri dost edinirler, Allah'ı aldatmaya çalışırlar, namaza tembel tembel kalkarlar, Allah'ı pek az zikrederler, ne müminlerden yana ne de kâfirlerden yana olurlar, ikisi arasında bocalayıp dururlar (Nisâ, 4/139, 142); kötülüğü emreder, iyiliğe engel olurlar, elleri de sıkıdır (Tevbe, 9/67); yalancıdırlar, yeminlerini kalkan edinirler, insanları Allah yolundan alıkorlar, gösterişlidirler, süslü konuşurlar, her gürültüyü kendi alayhlerine zannederler (Münafikûn, 63/1-4). Hz. Peygamber de, münafıkların konuştuklarında yalan söylediklerini, verdikleri sözde durmadıklarını, emanete hıyanet ettiklerini, düşmanlıkta aşırı gittiklerini bildirmiştir (Müslim, İman, 107; Buhârî, İman, 24). Münafıklar görünüşte mümin oldukları için, dünyada Müslüman muamelesi görürler. Ancak âhirette cehennemin en alt tabakasına atılacaklardır. (Nisâ, 4/145). (İ.K.) (Din İşleri Yüksek Kurulu)
Peygamber Efendimiz (sav) döneminden sonra terimin kapsamı genişletilerek, kalben inandığı ve iman ettiği halde Allahın emir ve yasaklarını yerine getirmede gevşeklik gösteren, ihmalkâr davranan kimselere de münafık denmeye başlanmıştır. Bu durumda münafıkları ve münafıklığı 1. Ameli nifak/amel bakımından münafıklar, 2- İtikadi nifak/itikat ve inanç bakımından münafıklar olarak ikiye ayırmak mümkündür. Bu iki nifak çeşidinin birbirinden ayırt edilebilmesi için inanmayıp inanmış gibi görünmeye itikadî veya imanî nifak, inanıp da amel bakımından eksik ve gevşek olma haline amelî nifak denmiştir.
Ebû Hüreyre (r.a.)den rivâyete göre, Rasûlullah (s.a.v.) şöyle buyurdu: Münafığın alameti üçtür; konuştuğu zaman yalan söyler, söz verdiğinde sözünde durmaz, kendisine bir şey emanet edildiğinde hainlik eder. (Buhârî, İman: 25; Müslim, İman: 25)
Müslim rivayetine göre şu ek de vardır:
Hadisi şerife göre münafık konuşunca yalan söylerler. Yürekleri farklı dilleri farklıdırlar. Vaat ettikleri zaman tersini yaparlar, sözlerinde durmazlar. Zaten bir insan yalan söylüyorsa sözünde de durmaz, çünkü sözünde durmamak ta bir nevi yalancılıktır. Her şeyden önce münafıklar ezelde Allaha verdikleri ahde/söze bağlı kalmayarak şirke ve küfre düşmüşlerdir.
Allah Resûl’ü (s.a.v.)Kendisinde dört özellik bulunan kişi mutlaka münafık olmuştur.a)Konuştuğu zaman yalan söyleyen, b)söz verdiği zaman sözünde durmayan, c)davalaştığında (düşmanlıkta) aşırı giden, anlaştığı zaman d)Anlaşmasını bozan. (Buhârî, İman: 25; Müslim, İman: 2)
Bu sayılan özellikleri ile bütün insanlığın yanında müslümanların da en büyük hastalığı münafıklıktır.
Münafıklar bukalemun gibidirler bulunduğu ortama göre insanları davranışlarıyla sözleriyle hep yanıltırlar.
Rabbim hepimizi münafıkların şerlerinden korusun.
Araştırmacı ve ilahiyatçı yazar Hüseyin DENİZ
YORUMLAR