KALICI DOSTLUKLAR SAMİMİYET İSTER
Dostluk unutulmayacak kadar güzel,sadece ender insanlarla yaşanacak kadar özeldir.
Keşke bu alemde bunun farkına herkes varabilseler. Dostun ile karanlıkta yürümek kendi başına aydınlıkta yürümekten iyidir
Bu hayatta kim,kimi satar, ederi ne nedir? Neden insanlar dostlarını satar bilinmez.
Eskiden dostlukların bir değeri vardı. El sıkışmak,birbirine söz vermek ve verdiği o sözü yerine getirmek, aynı sofrada birlikte yemek yemek bir şey ifade ederdi. Şimdi her şey alınıp satılabilir hale geldi; itibar, dostluk, güven… Hatta bazen insanın kendi vicdanı bile pazarda tezgâha komuş gibi.
Evet,hayatın her akanı hep bir ticarettir,lakin bu kadarda hoyrat, bu kadarda ilkesiz değildi. Bugün geldiğimiz noktada insan, önce karşısındakini değil, aynadaki yüzünü sorgulamalı. Çünkü artık mesele kimin daha iyi yaptığı değil; kim kimi daha iyi sattığının konuşulduğu bir toplumda yaşamaktayız ...
Burada Âkif’in bir şiiri aklıma geldi ve onu sizlerle paylaşmak isterim
“Aldanma insanların samimiyetine!
Menfaatleri gelir her şeyden önce.
“Vaad etmeseydi Allah cenneti;
O’na bile etmezlerdi secde.”
Bir zamanlar aynı yolun yolcusu ve birlikte yol yürüdüğümüz insanlar, menfaatleri bittiği an arkasını döner oldu.
Dost gibi görünüp, arkamızdan hesap yapanları gördük. Kendi küçük çıkarları uğruna değerlerini, ilkelerini ve arkadaşlarını satmayı marifet sayanları izledik. Ve belki de en acısı, biz de bazen buna sessiz kalarak bu oyunun bir parçası olduk.
“Beyler öz eleştiri zor iştir.’
İnsan, kendine dürüst olmalı ki, başkalarını da anlayabilsin. Ben de bugün kendime dönüyor, “benDENİZ,e bazen soruyorum sen ne kadar dürüstsün bu alemde ?” Belki susmamam gereken yerde sustum, belki güvenmemem gerekenlere güvendim. Ama öğrendim: Bu düzende en büyük sermaye, hala vicdanını kaybetmemiş olmamdır.
Hayatın her alanı dünya ahret için ticaret yeridir burası kesin lakin! Ticaretin içinde olmak ayrı şeydir, insanlığını ticarete kurban etmek ayrı. Artık ilişkiler bir nevi borsa gibi… Kim kiminle daha kârlıysa oraya yöneliyor. Kim daha çok kazandırırsa, onun sözü geçiyor. Ama unutmamak gerek: İnsanlık kaybedildiğinde, elde kalan her şey anlamsızdır.
Bu düzeni değiştirmek kolay mı? Hayır. Ama en azından bu düzenin parçası olmamayı seçebiliriz. Sırf kalabalığın arasında kaybolmamak için, kalabalığa benzemek zorunda değiliz. Belki çok kişi olmaz yanımızda, ama vicdanımız olur.
Bizlerin de bu tavrımızı ortaya koymamızla birlikte karınca risale tarafımız belli olmuş olur.
En tehlikeli iki ara bir derede kalan insandır.
Çünkü top gibidir ne tarafa gider hangi kalede kol olur belli olmaz.
Kim mi dostluklar parayla eşdeğer olmazlar, yeride doldurulamaz
Parayla ölçülmeyen değerlere, satılık olmayan dostluklara ve en önemlisi; her şeyin alınıp satılmadığı bir dünyanın mümkün olduğuna inandığımız zaman gerçek dostlukları elde etmiş oluruz.Dostluk illa yan yana diz dize olmak değildir asıl can cana kalp kalbe olmaktır
Gerçek dost gölge gibidir. eğilsen de doğursan da düşsen de katiyen peşini bırakmaz.
Böylesi dostlarımız ve dostlarınız olması dileklerimle…
Araştırmacı ve ilahiyatçı yazar Hüseyin DENİZ
YORUMLAR