BİR İNSANLIK AYIBI : AŞAĞILAMA KÜLTÜRÜ

Sosyal medya Kuran ve İslam uzmanlarından geçilmiyor. Önüne gelen Kuran'ı beş-on defa okuduğunu söylüyor ve Müslümanlar / İslam / Peygamberler hakkında ahkam kesiyor. Mesela geçenlerde bir kitap fuarında Kuran'da geçen bir ayet hakkında yazılmış Siccin adlı bir roman gördüm. Elime aldığımda, yazarı benim, dedi stantta duran kişi. Konu hakkında ne biliyorsun diye sordum. Kuran'ı beş defa hatim ettim dedi. Peki, dedim,  aynı surenin içinde şöyle bir Ayet var senin romanla ilgili, ona ne diyorsun? Şaşırdı, bilmiyor. Kitabı yerine koyup ayrıldım. 

Ben uzman değilim tabi. Dahası hiçbir konuda uzman değilim. Hatta "uzman" kelimesini çok itici buluyorum. Kendi çapında okuyan, öğrenen, öğrendiklerini sorgulayan bir tipim. 

Her Oflu gibi Kuran Kursu'nda yetişen bir Müslüman, okulda da Kemalist biriydim çocukluğumda. Yıllar geçti, sol, sosyalist hareketlerle tanıştım ve doğal olarak çocukluğumdan koptum. Ekmek derdine düşünce insan ister istemez hayatın tüm cephelerinde varlık mücadelesi veriyor. Yani dünyadaki sıradan insanlardan bir farkım yok.

1990'lı yıllardan sonra okuma kültürüm değişti. Babam sayesinde kütüphaneli bir evde büyümüş, elimden kitap düşürmez olmuştum. Sol literatürüm bu sayede oluştu diyebilirim. Kendi kütüphanemi oluştururken halk bilimi ve tarih öne çıktı. Çünkü sosyalizm hayalimiz Sovyetlerin çökmesiyle sonraki kuşaklara devredilmiş oldu.

Halk bilimi araştırmalarım 1996 yılında Pontos Kültürü adı altında kitaplaştığında başka ve paralel alanlar ilgimi çekti. Tarih, mitoloji, antropoloji, sosyoloji, savaşlar, sürgünler, soykırımlar.. 

90'ların sonuna doğru İslam ve kutsal kitabı hakkında hiçbir şey bilmediğimi anladım. Bu benim için çok ayıp bir şeydi; çünkü Müslüman bir toplumun üyesiydim. Bir gün İstanbul'da Yunan konuklarım eski camileri gezmek istediler ve onlara mihmandarlık yapmak bana düştü. Camilerin bölümlerini sorduklarında cevap veremedim, mihrap, minber, haremlik, kıble vb. Ama onlar biliyorlardı, ellerinde en azından konuyla ilgili kitaplar vardı. Beni ayıplamışlar, alay etmişlerdi.

Bir de Türkiye'de artık hatırı sayılır İslam entelektüelleri var ve onlarla konuşurken kullandıkları literatürü anlamıyordum.  Bunu söylediğimde onlar da çok ayıp der gibi bakıyorlardı bana. İşte bu ayıbı ortadan kaldırmalıydım. Konu ile ilgili ne varsa toplamaya ve okumaya başladım. Ancak mevzu hakikaten dipsiz bir kuyu ve sonu yok. Olsun, bir yerden başlamalıydım ve öyle de oldu.

Meğer Ortadoğu, neredeyse tüm mitolojilerin, dinlerin, insanlık tarihinin ana kaynağıymış. Yahudilik, Hristiyanlık ve İslam hepsi İbrahimi dinler. Tarihsel kökenleri, insan ve coğrafi kaynakları aynı olan bu dinlerin aslında çeşitli uygarlıklara ve bilime de dönem dönem önemli katkıları olmuş. Yüzyıllardır konu hakkında yazan, araştıran, tartışan insanlar var. Biz sosyalistler kısa yoldan onları sollayıp devrim yapalım derken tepetaklak olduk. Çünkü insanlığın bu kadim tarihini bilmiyorduk, bilsek de önemsemiyor, yok sayıyorduk. Din ve futbol afyondur sakızımız ağzımıza yapışmıştı. 

Kütüphanemde konu hakkında okuduğum epey kitap var fakat edinip de henüz okumaya fırsat bulamadığım yüzlerce kitap daha var. Belki yüzlerce makale de indirmişliğim var bilgisayarımda. Fırsat buldukça okumaya ve notlar almaya devam ediyorum. Notlarımı zaman zaman paylaşıyorum profilimde.

Başta söylediğim gibi, dinler hakkında, özelde İslam hakkında sözde uzmanları dinledikçe üzülüyorum. Bir milyarın üzerinde Müslüman var dünya nüfusuna dahil olan. Bu insanların dinini, kutsal kitabını, yaşam şekillerini aşağılayarak yeni kin ve nefret tohumları ekmeye gerek yok. Bugün görece dünyanın en kaotik bölgelerinde yaşayan milyonlarca insan baskı ve savaşlarla yeni dünya düzenine kazandırılmaya çalışılıyor. Çoğunluğu savunmasız ve ayrıca despotik yönetimlere sahip çaresiz milyonların 21. Yüzyılda hedef tahtasında olmaları büyük bir trajedi. Bu trajediyi görmezden gelip yüz milyonlarca kişiyi dinleri ve inançları üzerinden hedef alan bir aşağılama kültürü inşa etmek insanlık suçudur. 

İşte geldiğim durum bu.