Ordu’dan çıkınca Gölköy’e oradan Mesudiye’ye doğru dağlara tırmanırken virajlı yolları aşarken her yanda yemyeşil kestane ormanlarıyla karşılaşırdık. Bazen tarlalarda imecelerin yanık sesleriyle türkü söylediklerini duyardık. Artık eski Gölköy'de diğer ilçeler gibi geride kaldı.

Bahçelerden topladıkları kirmitleri yol boyu satan afacan çocuklarda pek görülmüyor. Patatesi, mısırı, fasulyesi,köy pazarlarında satılmıyor...İnsanları oldukça azaldı…Çoğu geçim derdiyle gurbete göç ettiler.Gitseler de yine memleketlerini unutmuyor, her fırsatta geliyorlar.


Fotoğraf Gölköy yaylalarında çekilmiş...Ben bu fotoğrafı çok severim. Bir kış günü karlar altındaki ahşap serenderin tablo gibi duran şirinliği beni çok etkilemiştir. Fotoğraf tüm zor doğa koşullarına ve soğuklara karşın sanki bize sıcak bir mesaj verip insanın içini ısıtıyor...