Ebu Hanife ticaretle meşgul olurdu. Maddi ihtiyaçlarını din ilmi ile değil, ayrı bir meslek olan alışverişte temin ederdi. Hatta dini, maddi menfaatinden o kadar uzak tutardı ki, satış esnasında dini bir meselenin ticarete alet edildiğini hissederse o satışı hemen iptal eder, dini ticaretine alet etmekten Allah’a sığınırdı.

Bir defasında bir kadın, Hazret-i İmam’ın dükkanından pamuklu kumaş istemiş, tezgahtar da kumaşı indirirken kadının duyacağı şekilde “Allahümme salli ala Muhammedin” demişti. Bunu duyan İmam, tezgahtarın işine son vermiş ve: 
“Kumaş satarken Resulullah’ın mukaddes ismini söyleyip ticaretine alet eder duruma düşmekten Allah’a sığınırım” demişti.