Fatih Sultan Mehmet Han, İstanbul’u fethettikten sonra şehirde gezerken derinden gelen bir inilti işitir.
– Bu ne haldir ? Sizi neden hapsettiler ?
Zavallı ihtiyar cevap verir:
-Şevketlû Sultanım ! Kuşatma başlayınca Konstantin  bu fakiri huzuruna çağırdı. Şehri Türkler alacaklar mı diye sordu. Ben de samimi olarak, gördüklerime, okuduklarıma dayanarak “Maalesef alacaklar” dedim. Beni bu doğru sözümden dolayı hapsetti. işte siz şehri fethettiniz. Sözümü, fikrimi teyit ettiniz. Bunun üzerine Fatih: “İstanbul bizim elimizden çıkacak mı?” diye sorunca keşiş bir süre düşünür ve şöyle cevap verir:
-Bu güzel şehrin düşmanı çoktur. Fakat hale, duruma bakarak şehrin sizin elinizde uzun zaman kalacağını söyleyebilirim. Ama Ne zaman ki sizin aranızda fesat artar, şahsi menfaat ön plâna çıkar, elindeki malları yabancılara satanlar çoğalır ve yabancılardan medet umanlar artar, O zaman İstanbul sizin de elinizden çıkar.
Bu sözleri işiten Fatih ellerini yukarı doğru açar ve şöyle dua eder:
–Dilerim Allah’tan ki, bunu yapacak olanlar  Allah’ın kahrına, gazabına uğrasınlar..!