En eski el sanatlarından biri olan kalaycılık günümüzde yok olmaya yüz tutan meslekler arasındaki yerini aldı.Eskiden sokak sokak dolaşarak bakır kaplarımızı kalaylattığımız o meslek sahipleri artık yok olmaya yüz tuttular. Kullandıklarımız genelde kalaylı bakır kaplar yerine emaye, teflon yada plastik oldu.
Teknolojik gelişmelerin ve fabrika üretiminin mutfak hayatının dışına ittiği mesleklerden kalaycılık mesleği yok olmak üzere. Bakır mutfak eşyası kullananların iyice azalmasıyla kalaycılara pek iş kalmamış gibi görünse de, kalaycı dükkanları artık tarihi camiler ve ahşap evler gibi tarihi birer sembol niteliği taşıyor.
Bundan 20 yıl öncesine kadar Ordu'da aranan meslek dallarından biri olan kalaycılık, günümüzde sadece birkaç usta tarafından sürdürülüyor. Artık eskisi gibi iş olmayan kalaycılıkta ustalar, eskiden günde 50-60 parça kabı kalaylar iken, şimdi ise fındık toplama sezonları öncesinde çok az sayıda müşteri geliyor.
Çünkü bakırı kalaylamak uğraş ve sabır isteyen zor bir işti.
Kalaycılık işini herkes yapamazdı. Kalay yapılacak kap, önce kostikle temizlenip, tuz ruhuyla ovulurdu. Ardından kumla ovulup, harlı ateşin üstünde çevrilerek, her tarafının ısınması sağlanırdı. Ateşin üstünde alınan bakır kap soğumaya bırakılırdı. Soğuyunca insanların gözlerini kamaştıran bir güzellik ortaya çıkardı.
Kalay için pis ve kararmış tencere,tava, kazan, bakraçları getiren müşteri eski pis kaplarını pırıl pırıl yenilenmiş görünce gözlerindeki sevinci ve memnuniyeti görmek para ile değişilmez idi.
Hatıra niteliğinde olan ve özenle yapılan el emeği bakır eşyaların ise hurdaya verilerek yok edildiğini gören eski ustalar bu durumlara oldukça üzülüyorlar.Ancak eski ustalar da, artık kalaycılık mesleğinin de teknolojiye yenildiğini kabul ettiler. Ve bu işte bir çok meslek gibi tarihin tozlu sayfalarına gömülüyordu, istemesek de..
Naim Güney
Yorumlar
Kalan Karakter: