İyi Gelen Bir Kavun Masalı

                                                                          Kavunların geldiği günlerin birinde yaşlı bilge, yüzünde çocukça bir tebessümle, sohbet etmek için bekleyen öğrencilerinin yanına geldi ve "Bugün sohbette kavun var" diyerek mevsimin ilk meyvelerini öğrenciler arasında paylaştırıp, her birine kendi eliyle bir dilim uzattı.

"Tadına bakın bakalım, güzel mi?" diye sordu. öğrenciler hep bir ağızdan kavunun çok tatlı ve lezzetli olduğunu söylediler.

Birden bir öğrenci "Hocam, lezzet kavunda mı bulunur yoksa ağızda mı?" diye sordu.

Bunu duyan diğer öğrenciler hoca tarafından fark edilmek için hemen atlayıp birer cevap verdiler: Biri lezzetin kavunda saklı olduğunu iddia etti; ancak bu sayede kavunu yiyenler, aynı fikirde olabilirlerdi. Başka biri tam tersine dilde olduğunu söyledi, sonuçta tadı hisseden dildi, hatta yenmemiş kavunun tadının olmadığını bile iddia etti.          Başka bir öğrenci ise tadın aslında kavun ve dilin birleşiminden doğduğunu söyledi. Bir öğrenci "tat beyinde algılanır" derken başkası da "lezzeti kalp hisseder" dedi...

Sonunda hoca yüksek sesle bütün bu tartışmaların önünü kesti ve "Susun ! Kavun güzel.Yiyin yeter." dedi.

Masal sonrasında yazar devam ediyor;

"Zihin kendini çok önemli zannedip yaşamımız üzerine dev bir filtre çekebilir: Kıyaslar, analiz eder, öngörmeye çalışır. Bütün bunlarla meşgul olup bizi hissizleştirir. Oysa bazı şeyleri anlamadan, anlamlandırmadan sadece keyfini çıkarmak gerekir. Isır, ye, lezzetliyse hazza teslim ol."

Ve Halil Cibran'dan bir alıntı ile bitiriyor: "Sadece güzelliği keşfetmek için yaşarız. Gerisi bir tür beklemedir."  -  Judith Liberman'ın "Bir masal iyi gelir" kitabından