Ordu’da bugün kara lastik satan esnaflar, çağın değiştiğini ve halkın modernleştiğini artık kara lastik tercih edilmediğini söylüyorlar. Bu kara lastik ilk çıktığında günde 150- 200 çift satılırdı.. O zaman fakirlik vardı, bunu alan lüks ayakkabı sanıyordu. Çarık devriydi, gittikçe artık tedavülden kalktı. Şimdi artık köylü vatandaşlar kara lastik pek almıyor, millet zenginleşti. Önceden bahçe işleri yapılırken kara lastik giyilirdi. Şimdi ayakta koku yapıyor diye giyilmiyor. Eskiler, bu kara lastikle bağda bahçede çalışır ve yorulurdu, Kara lastikler, köylümüzle birleşen bir simge olmuştu.
Eskiden kara lastik öyle ayakta denenip, satın alınamazdı. Kasabaya pazara giden büyüğe numarası söylenir ve o satın alıp eve getirirdi.O kara lastik eve girdiğinde büyük sevinç olurdu.. Hemen çıplak ayaklara giyilir, gururla yürünürdü..Çorapla giyildiğinde kara lastikler ayağa daha rahat otururdu. İster istemez çamurun içine girdiğinde üzülürlerdi. Ama bu kara lastikler çamur için üretilmişti.
Köy okuluna gitmeden önce kara lastikler giyilir, sonra deri ayakkabı varsa onlar okulda ayağa geçirilirdi. Kara lastik insanın ayağını azıcık oturmayınca yara ederdi. İçine su girince bir çeşmenin başına oturup içine ot yaprak koyup öylece giyilebilir, yoksa ayaktan çıkardı..Yahut gençler dereden elle tutulan balıkları su doldurulan kara lastik içine koyup eve kadar getirirlerdi.
Kara lastikle büyüyen çocuk toprağa hep duygulu basardı, kara lastiğin altı incedir ve ayak tabanında toprağı duyarlardı. Kara lastik ayaklarında insanlar bir hayat boyu yürürlerdi, işte böyle!


Naim Güney‎ GÜZELORDU YEREL TARİH ARAŞTIRMALARI