* takagazete.com.tr 'den alınmıştır.

Değil oynamak, bu kadar sık maç seyretmek bile insanı yorup bıktırırken,  üç günde bir sahaya çıkan bütün takımları takdir etmek, ama özellikle de Trabzonspor’u kutlamak gerek.
Neredeyse tamamı değişen ve başta forvet ve orta sahada olmak üzere en üz üç takviyeye şiddetle ihtiyaç duymasına rağmen, sahaya çıkan toplamda 13-15 futbolcusunun varını yoğunu ortaya koyarak en azından mücadele etmesini alkışlamak gerekir.
Ve hiç şüphesiz, gelişine çoğumuzun çeşitli nedenlerle karşı çıktığı teknik direktör Abdullah Avcı’nın da hakkını vermek gerekir.
Zaten hesap ortada..
Trabzonspor, Avcı yönetiminde 11 maç oynamış, bunların 7’sini kazanırken 3’ünde berabere kalıp birinde de yenilerek 25 puanı hanesine yazdırmış.
Düne kadar çoğumuzun ‘Kümede kalsak iyidir’ dediği bir takımı, ‘İki, üç  iyi adamla zirveye oynarız’ duruma getirmiş..
Daha ne yapsın..

Aslında Avcı’nın belki de kadronun yetersizliğinden dolayı mecburen Trabzonspor’a oynatmak istediği futbol şablonu başlangıçta hepimize ters geldi.
Çünkü maçın başlamasıyla sağlı sollu saldıran, sürekli rakip kalede atak oynamaya çalışan Trabzonspor’a alışkın bizler, böyle basketbolvari al ver, dolandır futboluna hiç ısınamadık.
Lakin zaman ilerledikçe gördük ki, top bizde kaldıkça rakip istediğini yapamıyor.
Çünkü topu alamıyor ki yapsın..
Sen oynuyorsun, onlar seyrediyor!
Şimdi eksik olan şudur bence, dolaştırılan bu topu isabetli bir şekilde forvetle buluşturacak maharet, ve bunları da ileride değerlendirecek iyi bir golcü ve süratli, driplingci ve de gol de atabilen bir kanat..
Bütün transferlerde risk vardır ancak bu iş için alınanlara bakınca görülüyor ki biz bu riski fazla seviyoruz!
Bu kez öyle olmasın..

Konyaspor maçındaki Trabzonspor’un bence bir artısı da şudur; daha önceki maçlarda bir devre ancak oynayabilen Trabzonspor, ikinci yarıda daha da artan bir tempoda artık 90 dakika hocasının istediklerini yapar duruma gelmiş.
Özetlersek gidişat iyidir ve biri kesinlikle golcü diğeri Abdülkadir Ömür’ün yokluğunu aratmayacak kalitede bir orta saha oyuncusu mutlaka kadroya katılmalıdır.
Böyle bir Trabzonspor en azından taraftarını mutlu eder…
Zaten daha fazlasına müsaade edilmeyeceğini defalarca gördük..
Varsın yine aynısı olsun..
Spor gibi insanları kaynaştırması gereken bir olguyu, düşmanlık yaratan bir olay haline getirip, bu kadar insanın hakkını yiyenler de Allah’ından bulsun!..
Hem, bizler Trabzonspor’u herkesi yendiği, her sene şampiyon olduğu için sevmiyoruz ki..
Her türlü şartta sergilediği anaların ak sütü gibi helal mücadelesi ve her türlü haksızlığa karşı asla pes etmeyen yiğitçe mücadelesi için seviyoruz..
Şaibeli şampiyonluklarınız sizin olsun..
Bu gurur bize yeter..
LİMİT DEĞİL SİMİT!
Bir limit işi çıkardılar sezon başında..
‘Sen şu kadar ancak harcayabilirsin yoksa silerim puanını’
Nitekim alt liglerdeki gariban takımlara hiç göz açtırmıyorlar..
Limiti simit parası kadar aşanlara anında kaptırıyorlar cezayı..
Gümüşhanespor’un bile 3 puanı gitti.
Neymiş; limiti aşmış!’
Peki sezon başında ‘limit mimit dinlemem’ deyip de yanına kar kalanlar şimdi ne yapmış?

5 milyon Euro imza parası, yıllık 4 milyon Euro’dan 3,5 yıllık sözleşme, maç başı 25 bin Euro, şampiyonluk primi 500 bin Euro, Şampiyonlar Ligi’ne katılım 250 bin Euro, ayrıca galibiyet, attığı gol, alınan puan, verilen paslara da bonuslarla, Alman Milli Takımında forma giyerken Türkiye attığı gol sonrası ‘Oleyy’ çekin bir futbolcu transfer etmiş.
Peki, ilgililer ve yetkililer buna ne demiş:
“Türkiye sizinle gurur duyuyor”
Hayrını görün!
KONYA NİYE BÖYLE
Bu Konyaspor’u  birisi merhum Özkan Sümer büyüğümüz, diğeri Hüsnü Özkara olmak üzere Trabzonlu iki teknik adam iki ayrı zamanda  şampiyon yapmış, Süper Lig’e çıkarmış..
Maçlar seyircili oynanırken Konyaspor’la Konya’da oynadığı maçlarda taraftarının Trabzonspor’a  gösterdiği aşırı tepkiyi anlamakta zorluk çekmiştim..
Ancak önceki akşam futbolcularının da sanki ‘Ne kadar çok oyuncu sakatlarsak o kadar kardır’ anlayışıyla mücadele ettiklerini görünce düşünmeden edemedim;
Acaba bu tutumda Aykut Kocaman ve İsmail Kartal gibi  Fenerbahçe’li iki teknik adamın bir yerlere yaranma çabası rol oynamış olmasın!..
Acaba bunlar Trabzonspor maçlarına takımlarını daha bir motive ile çıkarmayı ilke mi edinmişler?
Öyledir demiyorum ama gerçekten merak ediyorum?

Ve de bunlar sahalarında 3- 4 yemeyi sorun yapmazken Trabzonspor’a yenilmeyi bu kadar mı hazmedemiyorlar?
Bakın İsmail Hoca maçtan sonraki demecinde ne demiş, nasıl saçmalamış.
‘Tabelada 3-1 yazıyor ama, acaba bu maç kimin hakkıydı. Biz 6 korner attık ama Trabzonspor hiç korner kullanamadı.’
Haklısın hocam, üç korner bir gol sayılsaydı, maç 3-3 bitmişti ve bir puanı almıştınız.
İstersen bir dahaki maçta sen de Trabzonspor’u taklit et..
Öyle korner, morner uğraşacağına direkt gole git!
BU NE ÖMER ALİ
Defans oyuncusu elbette sert oynar, hiç kimse de ‘sen niye sert oynuyorsun?’ diyemez.
Ancak sertlikle karışık cinliği karıştırmamak lazım.
Konyaspor maçının 25.dakikasında sıradan futbolculuğunun sonlarına gelmiş bir defans oyuncusu, daha yolun başında ve de Türk futbolunun yarınlar için çok büyük umut beslediği bir filizine öyle bir giriyor ki, ayağı kırılıyor, sezonu kapatmak zorunda kalıyor.
Ve de büyük bir ihtimalle hayallerini süsleyen Avrupa Şampiyonası’nda Ay-Yıldızlı takımda forma giymek hayalini rafa kaldırıyor.
Konyaspor’lu Ömer Ali(den bahsediyoruz.
‘Topa girdim’ diyor..

Tamam, topa tabi gireceksin de, sonrasında rakibin ayağını bacaklarının arasında sıkıştırmak ne oluyor?
Başkalarını inandırabilirsin ama sen doğmadan o sahalarda top koşturan birine hikaye anlatamazsın!.
Sen güreşçi misin, burgu mu yapacaksın?
Aynı şeyi Yusuf Sarı’ya ve Galatasaraylı bir futbolcuya yaptın daha önceleri ikisi de fena  sakatlandı.
Yani bu konudaki sicilin kabarık..

‘Valla yalan’ densen şu fotoğrafa bak!..
Hiç yakışmadı.
Vicdanın rahatsa o senin bileceğin iş.
Ancak bu Abdülkadir Ömür’ün vebali seni ömür boyu takip edecek..