“Vakitler bitmiyor” diye gamlanma
Yatarsın, gezersin gün gelir-geçer.
Zaman tek menzilde eğlenir sanma
Okursun, yazarsın gün gelir-geçer.

Acılar doyurur doymaz insanı
Geceler, gündüzler duymaz insanı
Şartlar bir ölçüde koymaz insanı
Kısalır, uzarsın gün gelir-geçer.

Eğirip nefsinin emir ipini
Takarsın boynuna demir ipini
Saat ekranında ömür ipini
Bağlarsın, çözersin gün gelir-geçer.

İsmini ikiler kırdığın çanak
Kimisi “dahi” der, kimisi “bunak”
Hayal ülkesinde yüzlerce konak
Yaparsın, bozarsın gün gelir-geçer.

Binersin öfkenin azgın atına
İnersin yedi kat yerin altına
Bazen kar olursun, bazen fırtına
Yağarsın, tozarsın gün gelir-geçer.

Yakışır zamanla yaşlılık gence
Yarınlar dün olur, sonralar önce
Dünya oyuncaktır, toprak eğlence
Yığarsın, kazarsın gün gelir-geçer.

Aynı anda kırk mekâna göçersin
Nere varsan ayrılığı biçersin
Umut tesbihini yere saçarsın
Toplarsın, dizersin gün gelir-geçer!

Abdurrahim KARAKOÇ