BAZEN İNSANLAR HAZAN OLMUŞ YAPRAĞA BENZER.
Sonbahar geldiğinde “SU’ Dal’a ve çiçeğe artık deva olmaz,can olmaz kan olmaz!!!
Çünkü Hazan ayıdır, su Daldan çekilmiş ve suya ihtiyacı olan çiçekler elbet bir gün solacaktır.
Dalında susuz kalında artık orada daha tutunamaz yere düşüp her yere savrularak adeta rüzgârın eğlencesi olacaktır.
İnsan da aynen bu şekilde keza aynen böyledir.
Hani bir söz vardır benim de çok hoşuma gider;”Pilavı göğsüne döksen ne yazar arap öldükten sonra.
ilgisizlik ve sevgisizlikten hazan olan çiçek gibi hayata tutunamayacak ve kaderine küserek toplumdan uzaklaşacak ve insanların eğlencesi olacaktır.
Kopan bir gülün dalında durması ne kadar zorsa,kırılan kalbin de onarılması o kadar zordur.
İlgisizlik ve sevgisizlik çok kötüdür.
İnsanlar ayna gibidir bir defa kırıldı mı artık o cam parçaları bir araya gelemez, gelse bile bir işe yaramaz.
Şöyle bir düşündüm,düşünmeklede kalmadım kendi kendime sordum?
Ben sana dünyaları verirken, sen ise bana acı ve keder yaşatıyorsun.
Senin için değerli olan ben değilmişim ben bunu öğrendim.” “Unutma, kırdığın kalpler bir gün senin de yüreğini kırabilir.” “Kalbime attığın her ok beni çok ama çok yaraladı, ayrılık acısını ve sancısı daha da derinleştirdi.”
Bu zamana kadar, beni başkalarının düşünceleri yüzünden haksızlığa uğrattın,beklenmedik durumlarla karşılaştım ve bunlarında kurbanı olmuş birisi olan ben, bu hayatta her başarıya layık olduğum halde değerim sizler tarafından asla bilinmemiş kaderin cilvesi ve acısı ile başbaşa kalmışım. hep acılar içinde yaşamışım ve ben artık senin için ölmüşüm.
Kalbi kırmaya tek bir söz yeter ama kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür ne de bir ömür yeter.
Sizler benim ince ruhlu, kırılgan bir kişi olduğumu neden unuttun? Tabela mı asalım artık kalplere dikkat kırılır diye.Kırılan kalbin keskin parçaları öldürür her insanı.İnsanı öldüren ilgisizlik, vefasızlık ve nankörlüktür. Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler. Ağzına dolar insanın. Sussan acıtır konuşsan kanatır.
Mevla kalbi kırık eylesin de kalp kıran eylemesin.
Efendimizin hadislerinde şöyle geçer:”Mümin,müminin aynasıdır
Bu zamana kadar sen bana yüzümü dönebileceğim ayna olamadın,
İyi bir dostu olanın aynaya ihtiyacı yoktur.
İnsan istemese bile gülümsediği zaman, bir müddet sonra ruh hâli de değişip güzel davranışlar gösterir.
Aynaya gülümseyen kişi, kendininde gülümsediği de anlar.
Şöyle sağına soluna bakar düzeltir.
Aynası olmayan bir insan nasıl bir tutum ve davranış içerisinde olacak ve nasıl bir şekil alacaktır
Bazen ruh bir damla teselli koskoca okyanuslarda arar.
“Arar ama bulamaz.
Hayattır işte bu!
Kimi mutluluktan uçar kimisi gam keder içerisinde susar ve bütün dertlerini içine atar.
Hayat işte bu !
İnsan hayatı boyunca emek harcadığı ömür ve gönül verdiği kişilerden vefasızlık ve nankörlük gördüğü zaman gönül küsüyor küsmekle kalmıyor tuz ve buz oluyor.
İnsan içinden şöyle haykırsı geliyor!
Ah felek kimine kaptan giydirir, kimine yelek,Kimine kavun yedirir kimine kelek.
her şeye yalan riya!
Hayat sanki bir rüya.
Bıktım usandım artık bu hayattan
Sen yaptın bunları bana Kavanoz dipli yalan dünya.
Allah’ım ben sana ne günah işledim ki, bunları bana reva görüyorsun?
Dışımda kahkahalardan bir suret, içimde kan ağlayan unutulmaz ve onarılmaz dertlerim var.
Erzurumlu İ.Hakkı hazretlerinden
Nâçâr kalacak yerde,
Nâgâh açar, ol perde,
Derman eder ol derde;
Mevlâ görelim neyler,
Neylerse, güzel eyler…
İnsanın kusursuz olarak yaptığı tek şey bile bile kendisini kandırmasıdır.
Araştırmacı ve ilahiyatçı yazar Hüseyin Deniz
YORUMLAR