FINDIK-TMO-EMANET

Ordu halkının yarısından daha çoğu gurbette yaşıyor. Toprağa sahip olma kültürü nedeniyle, Ordulu toprağını  kolay satmaz.  Toprak satana da iyi gözle bakılmaz. Dünyanın neresine giderse gitsin, baba yadigarı saydığı toprağı muhafaza eder.

Gurbetteki Ordulu, yıllık iznini fındık zamanına ayarlar. Başkaları gibi, tatil yörelerine gitmez. Fındık vakti, baba ocağına gelir ve fındık hasadını yapar. İki seçeneği vardır. Hemen satmak. Ya da bekletmek. 

Fındık zamanı, piyasaya bol ürün indiği için fiyatlar düşer. Fındık tacirleri, alacak tahsili amacıyla, Eylül Ayı sonuna kadar fındık fiyatını düşük tutarlar. Ucuza fındık satmak istemeyen gurbetçiler, ürünü emanet bırakırlar.

Çok nadir tacir, emanetteki fındığı deposunda tutar.  Genellikle emanete fındık alanlar, fiyat riskini omuzlar ve  ürünü satar. Dolayısıyla arzda önemli bir azalma meydana gelmez ve fındık fiyatları,  ucuz kalmaya devam eder. 

Emanette risk de vardır. Pek çok tacir, emanete aldığı fındığı, sermaye yapmak amacıyla ucuza satmanın sıkıntısını yaşamış ve yaşatmıştır.

Lisanslı depoculuk sisteminin amacı,  emanete fındık bırakma ihtiyacını karşılamaktan doğmuş idi. Bir türlü devreye alınamadı. Gurbette yaşayan fındık müstahsili sorun yaşıyor. Soruna acil çözüm bulunması gerekiyor.

Ordu Olay Gazetesi, önemli bir ihtiyaca işaret ediyor.  TMO'nun EMANETE FINDIK almasını öneriyor.

Çok doğru ve yerinde bir öneri.  Fındık müstahsiline bundan daha yararlı bir hizmet olamaz. Lisanslı depoculuk için başlangıç da olabilir. Öneriyi yapan Ordu Olay Gazetesine teşekkür  etmek gerekiyor.

Ordu siyaset adamlarına görev düşüyor. ''Halka hizmet, hakka hizmet'' diyen  siyasi iktidarı, önemli bir imtihan bekliyor.

Şinasi Kara