En az yakan kadar zalim değil mi ateşi söndürmeyen...

minicik soğuk ellerini tutan 
Evladını kaybetmiş bi anneden 
daha hüzünlüdür
Annesini kaybetmiş 
Minicik ayakları 
Soguk
Sarı saçları ağlayan Çocuk 

Yarışır gibi At koşturur Anadolu’da 
Acılar 
Biz apranti gibi kutsal bi şiiri kamçılarken
O Jiletin ikiye böldüğü dilinde
Hisseder de anlatamaz acıyı.

Karada batan gemilere kaptan
Olma yarışı 
Kimse gemiyi yüzdürme derdinde değil 
Hurdayı nakte çevirme telaşının adı
Başarı. 

Hep zaferi haykırıyor 
Saçlarına bi türlü ak düşmeyen kara kedim
Ve “soguk ayaklarını ısıtmak için yaktım 
Ateşi” diyor 
“Ateş” emrini veren.

En az, yakan kadar zalim değil mi?
Ateşi söndürmeyen.