* Ayşegül Çalık Paksoy yazmış :


Ahmet'imin ardından...
7 yıl olmuş neredeyse, fotoğrafın çekildiği zamandan bugüne... Fotoğraf daha üç gün öncesinden gibi. Seni toprağa gömeli 3 gün oldu, o 3 gün ise bana 3 yıl gibi geldi...
Çoğu bilmez... Bilmezler gönlünü, nasıl bambaşka olduğunu. Futbolculuğunu bilirler, yaşını başını; bir de bakıp en fazla "Efendi birine benziyor" derler... Gencecik yaşta o paraları kazanıp, o şöhreti edinip de dünyayla aslında pek de işinin olmadığını ne bilsinler? Ne bilsinler, kazandığını kendinden çok başkalarına harcadığını? Ne bilsinler, bir kişinin bile dedikodusunu yapmayacak kadar bu dünyanın insanı olmadığını? Hayırlı evlatların hası olduğunu, mütevazılığın fıtratında bulunduğunu, nefsini tetikleyecek her şeye sahip olduğun hâlde sanki onların hiçbiri senin değilmiş gibi davrandığını...
Zor şartlardaki çocukları toplayıp da onlarla çocuk olduğunu... Kimseler bilmeden, sessiz sedasız nicesine derman olduğunu... Sen bilir miydin acaba, o yardım ettiğin çocukların morga ilk gelenlerden olacağını? Ardından nicesinin, sanki abilerini kaybetmiş gibi ağlayacağını... Nişanlının, ardından döktüğü yaşları hissettin mi? Babanın "Beni yetim bıraktın Ahmet" diye feryat edişini duydun mu acaba? Bazen babalar ölür, evlatlar yetim kalır. Bazen evlatlar ölür, babalar yetim kalır. Sen babanı da o yardım ettiğin çocuklar gibi yetim bıraktın Ahmet'im... Sen bilir miydin, büyüklerinin bile sana nasıl hayran olduğunu? Ne şöhretine ne imkânlarına... Senin o ender görülen insanlığına, karakterine kaçımızın gıpta ettiğinden haberin var mıydı acaba?
Bu dünyadan bir Ahmet geçti... Sahip olduğu dünyalık her şeyi bıraktı, zaten onlara düşkünlüğü de yok idi... Gönlümüze hem aydınlık verip hem de yaralar açarak geçti gitti...
Bir kıymık var kalbimde... Canımı çok yakıyor. Sürekli batıyor ve batmaya devam edecek... Gökhan'ımın kıymığının izleri duruyor, bilirim seninki de duracak...
Bir Ahmet nasip oldu bize... Kirlenmeden, kırmadan, incitmeden, o kısa ömrüne iyilikleri dolduran; sonra da bizi kavurup erkenden çekip giden... Bir Ahmet nasip oldu bize; bakıp da eksiklerimizden utandıran... "Senin gibi olmayı becerebilsek keşke" dedirten...
Nur yüzlü, gül yüzlü bir Ahmet nasip oldu bize...
#AhmetÇalık