İtalya-İngiltere finali, 

5 yıl bu finali, bu maçı bekledik. Sonunda bu büyük turnuvanın sonuna geldik. Maça bakacak olursak, maçın henüz başında İngiltere’nin öne geçmesini ben beklemiyordum. Sağ kanat beki Trippier'in ortasında sol kanat beki Luke Shaw golünü attı. O golden sonra İtalya'nın topa daha çok sahip olacağını biliyorduk öyle de oldu. Final maçları genelde sıkıcı geçer bu da öyle oldu. Sıkıcı, orta saha mücadelesi gibi geçiyordu maç. Ta ki Bonucci'nin golüne kadar... Harika bir korner organizasyonu ile gol geldi. Maç artık daha heyecanlıydı. Gareth Southgate değişiklikleri yaptı. Saka'yı oyuna aldı. Ama momentum İtalya'ya dönmüştü artık. Daha istekli, hırslı bir İtalya vardı. Chiesa'nın sakatlanması kötü etkiledi İtalya'yı. Southgate 90 dakika Grealish'i nasıl oyuna sokmadı anlayamadım. Sahaya giren taraftar da renk kattı. 90 dakika genel olarak topa İtalya'nın sahip olduğu, az pozisyonlu, iki takımın da sakin, planlı hareket ettiği bir maç oldu. Zaten finaller genelde böyle olur. Bonucci-Chiellini gibi iki yaşlı stoper ile buraya kadar gelmek inanılmaz. İlk uzatma devresi de aynı şekilde iki takımın da temkinli olmasıyla geçti. En sonunda penaltılara geldik. Southgate'in penaltı atması için oyuna aldığı Sancho ve Rashford penaltıyı kaçırdı. Penaltı atma yüzdesi en yüksek olan isimlerden Jorginho penaltı kaçırdı. Çok ilginç penaltılar yaşadık. İzleyenler için eğlenceliydi. İngiltere’ye üzüldüm, uzun zamandır bu anı bekliyorlardı. İtalya'ya sevindim. Turnuvadaki en iyi oyunu onlar oynadı. Euro 2020 benim beklentilerimi karşıladı. Eriksen olayı, kaçan penaltılar, uzatmaya giden 8 maç, sürprizler, kötü sürprizler (Türkiye), ters ayaklı bekler, kanat bekler ile birçok güzel maça sahne oldu turnuva. Herkese iyi geldiğini düşünüyorum. Yazılarımla da burada sizi bilgilendirmeye çalıştım. Umarım beğenmişsinizdir. Okuduğunuz için teşekkür ederim. İyi haftalar dilerim...

             Yekta Kızılkaya