Volkan Konak hakkında güzel bir değerlendirme..

Metin Kondel'in yazısı:

Volkan Konak’ın ölümüyle ilgili olarak ileride çok daha detaylı yazarız, konuşuruz elbette. Ama insani zaaflarını bildiğimiz bir insanın ulusal ölçekte bu denli ikonlaşmış olması bana hayli şaşırtıcı geliyor. Sanat ve musiki adına icra ettiği şeylerin mahiyeti hakkında hakkıyla bir eleştiri yapılmamış olması da diğer şaşırtıcı bir husus. Merkezdeki ideolojinin peşinen kutsadığı bir sanatçıya, şaire, yazara bu ülkede hakkıyla eleştiri getirilemiyor oluşu da düşündürücü. Bence Volkan Konak işin bu boyutunu gözden kaçırmak için bilinçli olarak politik polemiklere daldı. Bu şekilde sanatının zaafını gözden kaçırmayı başardı. Zira sanat adına güçlü bir icra yetkinliğine sahip olsaydı komünist ve Kemalist gibi iki benzemez kamburu sırtında taşıma hinliğine seğirtmeyecekti. Bu açıdan bakıldığında komünizmle Kemalizm’i mezceden sanatsal bir tutum bende hiçbir zaman saygı uyandırmadı. Esasen ilk mektep müfredatını aşamamış bir siyasal patoloji ile liseli ergenlerin sanat kalıbının bu denli kutsanmış olması ülkede var olan siyasal iklimi de yeterince açıklıyor. Yani Volkan paradoksal olarak ideolojik anlamda karşı olduğu şeyin düzeyi kuşkulu sanat yönünü temsil ediyordu. En azından içinde yaşadığı toplumun kültürel vasatındaki karşılığı buydu. Hemşerim olması hasebiyle onun Hopşera sarkastizmine varan insani zaaflarına girmeyeceğim bugün. Sahne gerisinde Kazım Koyuncu’ya yaptığı birbirinden sert faullere de! İnsan böyle işte, yaşıyor ve ölüyor. Bilimin aydınlığı, steril ideolojiler onun var oluş sancısına çare olamıyor. Onun ölümünde garipsediğim şey; bayram gününde bile sahne almış olmasıydı. Huzur içinde uyusun!