İsrafı azaltmak amacıyla, önerilen bir düzenleme, telefonların ve diğer küçük elektronik cihazların iki yıl içinde USB-C'ye geçmesini gerektirecek

AB standlartları gereği Avrupa ülkelerinde bütün şarj olabilir cihazlardaTip-C tipi şarj ucu kullanımı şartı geldi. Bundan sonraki üretimlerde bu şarj ucu şart olacak. Üstelik Apple firması da bu kurala uymak zorunda. Buna uymazsa önümüzdeki sene Avrupa’da satış kısıtlaması gelecek. C tipi Usb şarj uçları şarj etme görevi yanında birçok görevi de aynı anda icra edebiliyor. Bundan önceki Micro tip uca göre daha dayanıklı ve daha yetenekli. Bu tip şarj kablo tip zorunluluğu dizüstü bilgisayarların ve tablet bilgisayarların, müzik sistemlerinin kullanımına da getirildi.

Evdeki çöp çekmecenizi kontrol edin ve karışık bir elektronik cihaz şarj cihazı karmaşası bulmanız muhtemeldir - çoğu muhtemelen eskidir. Geçen haftanın sonlarında Avrupa Birliği , tüm küçük elektronik cihazların (telefonlar, tabletler, taşınabilir hoparlörler ve kameralar dahil) aynı tür şarj bağlantı noktasına sahip olmasını zorunlu kılarak bu sorunu çözecek yeni bir düzenleme önerdi . AB'de satılan tüm bu tür elektronik cihazların iki yıl içinde USB-C standardına geçmesi gerekecek.

Avrupalı ​​yetkililer, bu evrensel standardın yalnızca tüketiciler için rahatlığı artırmakla kalmayıp aynı zamanda elektronik atıkları da azalttığını iddia ediyor . Telefonlarında tescilli bir şarj bağlantı noktası kullanan Apple da dahil olmak üzere bu tür önlemleri eleştirenler, hareketin yeniliği boğacağını iddia ediyor. Ve USB-C kaçınılmaz olarak yerini bir sonraki gelişmiş şarj yöntemine bıraktığında, insanların yine de yeni şarj cihazlarına yatırım yapması gerekecek.
Ne kadar elektronik atık atıyoruz ve bu neden bir sorun?

ABD'deki haneler, yılda yaklaşık iki milyon metrik ton elektroniği atıyor. Ve bu sadece haneler. İşletmeleri, şirketleri ve endüstriyi hesaba katmaya başlarsanız, sayının belki iki katına çıkacağı tahmin ediliyor. Geri dönüşüm çok önemlidir - ancak çevreye yayılan tehlikeleri önlemeye çalışmak açısından daha az önemlidir, çünkü zamanla bu tehlikelerin çoğunu başarıyla tasarlayabildik. Attığımız elektronikle ilgili zorluklar, daha çok attığımız şeyle ilgilidir. Üretime çok büyük miktarda kaynak yatırdık: Dünyanın her yerinden, bazıları sosyal ve ekolojik olarak çok hassas yerlerden metal çıkardık. Bu metalleri rafine etmek, bileşenleri üretmek ve ardından ürünleri birleştirmek için tonlarca enerji harcadık.

[E-atık] altın, nadir toprak elementleri, kobalt, lityum gibi toplumumuz için gerçekten önemli olan birçok değerli şeyi içerir. Dolayısıyla, bir şeyi yeniden kullanmak veya geri dönüştürmek yerine attığımızda, tüm bu kaynakları boşa harcıyoruz.
Evrensel bir şarj standardına geçmek e-atığı azaltır mı?


Bu stratejinin iki potansiyel faydası vardır. Birincisi, yeni bir cihaz satın aldığınızda şarj cihazını atmak zorunda kalmamanın doğrudan avantajıdır. ABD'de toplu olarak atılan elektronik cihazlara [hane halkı] bakarsanız, bunun büyük çoğunluğu televizyonlar, bilgisayarlar, yazıcılar gibi şeylerdir - çünkü bu şeyler ağırdır ve çok fazla malzeme ve ağırlık içerir. Yani bir çok telefonu, şarj cihazını ve bunun gibi şeyleri atıyor olsak da, aslında bunlar kitlenin nispeten küçük bir parçası. Şimdi bu, zararsız oldukları anlamına gelmez. Hala genellikle bakır ve alüminyumdan yapılan kablolara sahip değerli malzemeler içeriyorlar ve sonra bunları kendi zorlukları olan bir plastikle kaplıyoruz.

Daha büyük fayda daha dolaylı olabilir: Bu, potansiyel olarak tüketici davranışında bir değişiklik sağlayabilecek bir şeydir. Şarj cihazınız hala çalışıyorsa, belki bu da elinizdeki ürünün hala çalıştığına ve daha uzun süre kullanmaya devam edebileceğinize dair bir işarettir. Ve belki de tüketiciler üzerinde, halihazırda sahip oldukları ürün ve bileşenleri onarmaya ve ömrünü uzatmaya devam eden bazı dolaylı faydalar olabilir, bu da bir zihniyet değişikliğidir.
Not: Şimdilerde yoğun olarak Mikro tip şarj ucu kullanıyoruz.