Kırmızı telefonlar tam bir klasiktir, telefonun Mercedesi’dir. Ne yazıktır ki bu tombul alet sadece Türkiye’de üzerine örtülen dantel örtü ile bütünleşme bahtsızlığına uğramıştır.
Bizim evdeki kırmızı telefon evin en işlek noktasına yerleştirilmişti. O kırmızı telefonun yanında bir de kalın bir  telefon rehberi olurdu. Çünkü o zamanlar çevirmeli telefonlar kayıt filan yapamazdı. 
En zoru da telefonun numaralarını çevirmekti. Bir telefon açmak neredeyse dakikalar sürerdi. O yıllarda telefonla konuşmak hazırlık dönemi ile birlikte tam bir mesaiydi.
Yine de o kırmızı telefon, tek tuşla konuştuğumuz elimizdeki bu teknoloji harikası cep telefonundan çok daha sempatikti. Çünkü o telefon bizim çocukluğumuzdu.
Tarihçi yazar Naim Güney - Ordu