Düşman Sakarya’da;
Mübarek Ramazan ayı,
Memleketin Harem-i İsmetine doğru olan bu ilerleme yurdun her tarafına yayılıyor..
Yahya Kemal Beyatlı gazetesinde ki odasında üzgün ve mahsun...
İki genç geliyor,
Üstad derler,İstanbul camilerine mahya yazacağız sizden bir beyit istiyoruz..
Üsdat endişeli gelen haberler hep olumsuz,
İşgal basını Mustafa Kemal ve Erkan’ı Harbiye’sinin Yunanlılara esir düştüğünü yazıyor..
Türk ordusu geri çekiliyor..
Bu duygular içersinde gözleri doluyor ve 
yazınız oğlum diyor;
Ya Rabbi;
”Ta ki yükselsin ezanlarla muayyen namın..
Galip et! Çünkü bu son ordusudur İslamın”
Camilerde o Ramazan bu mahya asılıyor..
Bir yıl sonra Türk orduları zafere doğru koşarken,
Şiirini tamamlıyor..
”Şu kopan fırtına Türk ordusudur ya Rabbi,
 Senin uğrunda ölen ordu budur Ya Rabbi!
 Ta ki yükselsin ezanlarla muayyen namın,
 Galip et,çünkü bu son ordusudur İslamın”
İşte;
23 Nisan’a giden yolların taşları,
Anadolu’nun her köşesinde böyle imanla ve inançla döşenmişti..
Çocuklar;
Ne mutlu size ki,dünyada bayram hediye eden tek lider ve önderiniz var..
Hemde Egemenlik..!