Demircinin köpeğinin hikayesini bilirsiniz. Bilmeyenler de öğrenmiş olsun. Çok kısaca anlatayım. Bir gün, kurdun biri aç kalınca kasabaya inmiş. Sütçünün sütünü devirmiş içmiş, fırıncının tezgahından ekmeğini almış yemiş, kasabın vitrininden bir but kapmış mideye indirmiş derken kasabanın tüm köpekleri toplanmış ve kurdu yakalamak için ardı sıra koşturmuşlar.
Kurt önde köpekler arkada amansız bir koşuşturmacadır devam etmiş. Sütçünün köpeği yorulmuş takibi bırakmış, bir müddet daha geçince fırıncının köpeği yorulmuş kurdu takibi bırakmış, en son kasabanın çıkışına yakın kasabın köpeği de pes etmiş ve geriye dönmüş. Kurdun arkasında kala kala bir tek demircinin köpeği kalmış. Kurt önde demircinin köpeği arkada amansız bir kovalamaca devam ediyormuş.
Artık kasabadan çıkılmış, kırlara varılmış ve tepelere doğru çıkılmaya başlanmıştır ki kurt dayanamamış, durmuş ve demircinin köpeğine " La arkadaş, sütçünün sütünü içtim, fırıncının ekmeğini yedim, kasabın etini kaptım, buna rağmen bunlar bile pes etti peşimi bıraktı. Lan ben demirciye ne yaptım da peşimi bırakmıyorsun" demiş.
Hayat öyle bir şey ki, dönüp bakıyorsun, hayatın boyunca hiçbir kötülüğün olmadığı, hatta hep iyilik ve nezaket gösterdiğin insanlar,sağda solda sana zarar verebilmek için elinden ne geliyor ise yapıyor. Yazıyor, çiziyor, iftira atıyor ve gene de kinleri geçmiyor. Ve insan, lan ben demircinin bu köpeklerine ne yaptım demekten kendini alamıyor.
YORUMLAR